شنبه ۱۵ آذر ۱۳۹۹ - 2020 December 05
اخبار برگزیده
ده سال پیش در بهشت زهرای تهران، قطعه شهدای گمنام، بر مزار شهیدی نشسته بودم که نام و نشانی بر سنگ‌قبر نداشت. غربت عجیبی داشت. آرام با او نجوا کردم: ای عزیز، اکنون والدینت در کدام شهر، چشم‌براه پیکر مطهرت هستند؟ اینجا چه میکنی؟! به خود که آمدم دیدم او تنها نیست. همه آنچه در اطراف بود، زائرش بودند.
گروه چندرسانه ای تیتریک، ده سال پیش در بهشت زهرای تهران، قطعه شهدای گمنام، بر مزار شهیدی نشسته بودم که نام و نشانی بر سنگ‌قبر نداشت. غربت عجیبی داشت. آرام با او نجوا کردم: ای عزیز، اکنون والدینت در کدام شهر، چشم‌براه پیکر مطهرت هستند؟ اینجا چه میکنی؟! به خود که آمدم دیدم او تنها نیست. همه آنچه در اطراف بود، زائرش بودند.
فارس
انتهای پیام/
مطالب مرتبط
ارسال نظر
